Medyumluk kim buldu, medyumluğun icadı
Esrarengiz olaylar, gelecekten haber verme, ruhlarla iletişim, bilinmeyeni bilme hepsi ne kadar ürkütücü olsa da bir o kadar da çekici geldi insanlara. Zaman içerisinde medyum olduğunu ileri süren ve bazı sıradışı güçleri olduğunu iddia eden insanlar ortaya çıktı. İşte bu tür insanların yaptğı işe medyumluk denildi. Medyumluk ile ilgili, Margaretta (14) ve Kate Fox (11) adlı kardeşler, ruhlar dünyasıyla ilk kez doğrudan ilişki kurabilen insanlar olarak bilinir. Bu iki kız kardeş, ruhlarla ilk iletişimlerini, 31 Mart 1848 gecesi, New York’taki evlerinde yaptılar.
Bu tarihten birkaç hafta öncesinden başlayarak, Fox ailesi oldukça bunalımlı günler yaşadı. Çünkü evlerinin çeşitli yerlerinden esrarengiz birtakım sesler geliyordu. Bu sesler daha çok bir ayak sesini andırıyordu. 31 Mart gecesi, Bayan Fox, bu sesleri çıkaran ruhla “ilk” bağlantısını kurdu. Daha sonra o ruha çeşitli sorular yöneltti. Bu sorular, “evet” ya da “hayır” diye yanıtlanabilecek türdendi. Ruh, bir tek ayak sesi çıkardığı zaman bu “evet” anlamına geliyordu. Hiç ses çıkmazsa, bu “hayır” demekti. Daha karmaşık yanıtlar gerektiren sorular için de bir “alfabe” saptadılar. Bu alfabede, her harf belirli sayıda ayak sesinden oluşuyordu, Bu yöntemle, ruhun Charles B.Rosma adında birine ait olduğu anlaşıldı. Rosma, beş yıl kadar önce, aynı evde öldürülmüş ve cesedi mahzene gömülmüştü. Ertesi gün Fox ailesi, komşularını da çağırarak mahzene indi. Ruhun tarif ettiği yer kazıldı ve çürümeye yüz tutan birkaç küçük kemik parçası ile insan saçı bulundu. Ancak, asıl gövde ortada yoktu. O da, 56 yıl sonra, mahzen duvarının arkasından çıkarıldı. 1850 yılının Nisan ayında, Kate ve Margaretta Fox ünlü Amerikalı şovmen Phineas T.Barnum ile bir anlaşma imzalayarak, ilk “profesyonel medyumlar” oldular. Barnum Oteli ve Barnum Müzesi’nde toplu gösteriler yaptıkları gibi, zengin ve meraklı kişilerin evlerinde düzenlenen özel seanslara da katılıyorlardı. İki kızkardeş, 30 yıl boyunca bu işi sürdürdüler. Ne var ki, bu süre içinde ikisi de iflah olmaz birer alkolik olmuşlardı. 1888 yılında Margaretta, bir itirafta bulundu ve ayak seslerini kendisinin, parmak kemiklerini kullanarak çıkardığını söyledi. Daha sonra bu sözlerini geri aldı ve ruhbilim düşmanlarının kendisini böyle konuşmaya zorladıklarını ileri sürdü.
