Efendimizin “bu gün cennet ona vacip kılındı” dediği sahabe kimdir?
Bir keresinde, yanında bulunanların, önlerinden geçen bir cenaze hakkında güzel sözler söylemesi üzerine Hz. Ömer (r.a) “Vacip oldu” dedi. Bir başka seferinde bir başka cenaze hakkında tam aksi istikamette şeyler söylendiğinde yine aynı ifadeyi kullandı. Kendisine, “Vacip olan nedir?” diye sorulduğunda şöyle dedi: “Hz. Peygamber (s.a.v)’in söylediği gibi söyledim. O şöyle buyurmuştu:
“Sizden dört kişi herhangi bir Müslüman hakkında ha- yırla şahitlik ederse Allah Teala onu cennete koyar.” Bizler, “Bizden üç kişi böyle şahitlik ederse?” diye sorduk, “Üç kişi(nin şahitliği de aynıdır)” buyurdu. “İki kişi?” diye sorduk. “İki kişi de” karşılığını verdi. Sonra (haya ettiğimiz için) bir kişinin şahitliğinin de aynı olup olmadığını soramadık.” (el-Buhârî, “Cenâiz”,84, hadis no: 1302; Müslim, “Cenâiz”, 60; et-Tirmizî, “Cenâiz, 68, hadis no: 1058; en- Nesâî, “Cenâiz, 50, hadis no: 1932; Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, III, 179, 186, 197,245; İbn Hibbân, es-Sahîh, VII, 292…)
Bu rivayetin bir başka varyantında da Hz.Peygamber (s.a.v)’in şöyle buyurduğu nakledilmiştir: “Sizler ilk cenazenin lehinde şahitlik yaptınız; ona cennet vacip oldu. İkinci cenaze hakkında ise aleyhde şahitlik ettiniz; ona da cehennem vacip oldu. Sizler Allah’ın yeryüzündeki şahitlerisiniz.” (Aynı kaynaklar, belirtilen yerler)
Allah ve Resulü’nün bizi yükselttiği mevki ile İslam dünyasının bugün içinde yaşadığı durumu bir arada düşünmek bile mümkün değildir. Batılılar gibi yaşayan, onlar gibi düşünen, dünyasını onların değerlerine teslim etmiş, değer yargılarını ve hatta alışkanlıklarını dahi onların belirlediği bir toplumda izzetten eser kalmış olabilir mi? Dahası böyle bir toplum, takipçisi ve mukallidi olduğu toplumlar hakkında hangi sıfatla ve hangi esaslar çer- çevesinde “şahitlik” yapabilecektir?..
Hz. Peygamber (s.a.v)’in “Ölülerinizi hayırla yad edin” ve “Ölülerinizin iyi amellerini anın, kötülüklerini zikretmeyin” (Ebû Dâvûd, “Edeb”, 50, hadis no: 4900; et-Tirmizî,
“Cenâiz”, 35, hadis no: 1019; İbn Hibbân, es-Sahîh, VII, 290, hadis no: 3020; Ebû Dâvûd et-Tayâlisî, el-Müsned, 209, hadis no: 1494; el-Hâkim, el-Müstedrek, I, 542, hadis no: 1421; Abdürrezzâk, el-Musannef, III, 385, hadis no: 6042…) tarzındaki emirlerinin altında yatan hikmet de –Allahu a’lem– Ümmet-i Muhammed’in şahitliğinin makbuli- yetinden başka bir şey değildir.
Bu itibarla son yolculuğuna uğurlanan kardeşlerimizin cenaze namazını kıldırdıktan sonra, imam efendinin “Merhumu nasıl bilir- diniz?” diye sorması, cemaatin de “İyi bilirdik” cevabını vermesi anlamsız boş ve “laf olsun diye yapılan bir iş” değildir. Orada bulunan mü’minler, cenaze namazını kıldıkları kardeşleri hakkında böyle hüsn-i şehadette bulundukları zaman onun bağışlanmasına vesile olmaktadırlar.
İşte biz buyuz!
Kendi değerinin farkında olmak
Bir Kur’an ve Sünnet’in inananlara verdiği değere, bir de İslam âleminin içine düştüğü acıklı duruma bakın! Bir yandan türlü manipülasyonlarla Batı’ya bağımlı hale getirilmiş ve bunun tabii bir uzantısı olarak ekonomik bağımsızlığını kaybetmiş, diğer yandan da “ulema-i sû’” (batıla çağıran ilim adamları) vasıtasıyla Batı’dan ithal edilen değer yargılarını ve din anlayışını merkeze alarak kendi inanç ve değerlerini sorgulama talihsizliğine düşürülmüş bir millet!
Türlü oyunlarla içine düşürüldüğü zaaf dolayısıyla batıl’ın taklitçisi olma noktasına getirilmiş bir millet, hangi vasıfla batıl üzerine şahitlik yapabilir ki?! Allah ve Resulü’ nun bizi layık gördüğü konum ile bugün milletimize biçilen rol arasındaki uçurumu fark edebiliyor muyuz?
Kur’an’da “İzzet Allah’ın, Resulü’nün ve Mü’minler’indir” (63/el-Münâfikûn, 8) buyurulur. “Güç ve kuvvet, itibar ve şeref, üstünlük ve galibiyet anlamlarına gelen “izzet”in Kur’an’da bu şekilde tahsis edilmiş (münhasıran Allah Teala’ya, Resulü’ne ve Mü’minler’e ait kılınmış) olması son derece anlamlıdır. Mü’min olmanın, aynı zamanda onurunu, haysiyetini, kimliğini ve izzet-i nefsini has- sasiyetle korumak ve bedeli ne olursa olsun bu değerlerin yıpranmasına asla göz yummamak, izin vermemek anlamına geldiği asla unutulmamalıdır.
Bu hususiyet Hz. Peygamber (s.a.v) ve Sahabe’den devralınan bir müstesna miras olarak nasıl tarih boyunca Mü’minler’in ay- rılmaz bir özelliği olarak taşına gelmiş ise, bugün ve yarın da Müslüman kimliğimizin temel unsuru olarak aynı liyakat ve ehliyetle taşınmak durumundadır. Bu, “mü’min” adını almanın ne anlama geldiğinin idrak ve şuu- runda olan herkes için temel bir görevdir.
Müslümanlar’ın başkaları önünde eğilmediğini bilen gayrimüslim yöneticiler, “hiç olmazsa kapıdan girerken önümüzde eğilmiş olsunlar” diye düşünerek makamlarına girilen kapıyı ancak eğilerek geçilebilecek alçaklık- ta yaptırmışlardır. Ne ki el-Bâkıllânî, İmam-ı Rabbânî gibi İslam büyükleri, müslümanın izzetini muhafaza hassasiyetiyle böyle bir kapıdan geçerken eğilmek yerine, ya geri geri yürüyerek, ya da dizleri üzerine çömelerek huzura girmişlerdir.
İslam dünyasının bugün içinde bulunduğu duruma ilişkin şimdiye kadar yapılan değerlendirmelerin temeline şu hakikatin yerleştirilmesi gerekmektedir: Ecdadımızın kurduğu muhteşem medeniyetler, Müslüman kimliğinin en temel unsuru olan “izzet” üzerinde yükselmiştir. Onlar izzetlerine hassasiyetle sahip çıktıkları için yüceldiler. Bizim önümüzdeki seçenek de tekdir: İzzetimize sahip çıkmak.
Müslümanlar, yeraltı ve yerüstü kaynakları bakımından dünyanın en zengin coğrafyalarında bulunuyor. Ne ki bu zengin coğrafyanın nimetleri sadece bir avuç azınlığın kasasına akıyor. Halk hem yoksul ve perişan, hem de birçok özgürlüklerinden mahrum bırakılmış vaziyette.
Ülkemizin durumu da ne yazık ki farklı değil. Bir yandan modernleşme projesi çerçevesinde manevî değerlerimiz dinamitlenirken, bir yandan da maddî kaynaklarımız bir avuç mutlu azınlığın kesesini şişiriyor.
Aziz milletimiz silkinip kendi değerlerine ve izzetine sahip çıkmadıkça bu düzen böyle sürüp gidecek, yapay gündemler ve sanal korkular dünyamızı işgale devam edecektir.
Şimdi yol ayrımının en hayatî noktasındayız:
Ya izzetimize sahip çıkıp Hak ve Hakikat’in şahitleri olarak tarih yazacağız, ya da zilleti tercih edip hayatımıza başkalarının şekil vermesini onaylamak suretiyle tarihe maruz kalacağız!..
